بازی با کودک چه فوایدی دارد؟

بازی با کودک چه فوایدی دارد؟

برخلاف باور بیشتر مردم که بازی با کودک را تنها وسیله ای برای صرف انرژی مازاد می داند، کودک هنگام بازی بخشی از نیروی ذهنی و بدنی خود را به کار می گیرد و آن را بخشی از زندگی خود می داند، اما نباید این نکته را فراموش کرد که بازی یک عملکرد هدفمند است که حتی اگر نتیجه ای هم نداشته باشد، کودک از آن لذت می برد. با این مقاله از مجله عروسیهمراه باشید.

کودکان به وسیله بازی کردن با اطرافیان خود ارتباط برقرار می کنند. بسیاری از بازی هایی که کودکان در طول رشد خود انجام می دهند، تاثیر زیادی بر تجارب بزرگسالی آنها دارد. درواقع، بازی و اسباب بازی می تواند رابطه ای بین کودک و فرهنگ جامعه اش برقرار کند و موجب آماده سازی جسمی، فکری و عاطفی او برای ورود به دنیا بزرگسالان باشد. کودک از راه بازی دنیای پیرامون خود را می شناسد و آن را تجربه می کند.

در جریان بازی احساسات خود را بیان می کند، آرزوهایش را به واقعیت نزدیک و بر نگرانی ها و اضطرابش غلبه می کند. همچنین بازی موثرترین عامل در رشد شناختی او است. بازی های تخیلی حافظه کودک را توانمند می کند و در بازی های نمایشی از لغات توصیفی بیشتری نسبت به دایره لغات روزمره استفاده خواهد کرد.

درواقع شما با بازی با کودک شالوده ارتباط غنی را با او پی ریزی می کنید. رابطه غنی با کودک سبب دلبستگی ایمن و نشاط او، کاهش لجبازی و پرخاشگری و پذیرش آسان تر قوانین از سوی او می شود. شناختن بازی های متناسب با سن، داشتن مهارت کافی برای بازی با کودک و خرید اسباب بازی هایی مناسب با توانایی هایش عوامل موثری است که به شما در این زمینه کمک خواهد کرد. به طور کلی ۳ نوع بازی داریم.

بازی فرد

کودک تا قبل از ۲ سالگی تنها به بازی فردی می پردازد، به این معنی که به تنهایی بازی می کند. ساعت ها با یکی از اعضای بدنش یا یک اسباب بازی مشغول می شود و به همسالان یا بزرگسالان برای بازی نیازی نمی بیند. به علاوه، بازی های کودک در این سن، عمدتا به صورت اکتشافی است. به این معنی که کودک نسبت به بدن خود و محیط اطرافش بسیار کنجکاو است و کشف نقاط مختلف خانه و سرگرم شدن با وسایل مختلف که در گوشه و کنار خانه وجود دارند برای او یک بازی محسوب می شود. نکته مهم این است که کودک را به خاطر اکتشافاتش سرزنش نکنید تا حس کنجکاوی وی سرکوب نشود.

بازی موازی

از سن ۲ تا ۳ سالگی کودک به بازی موازی می پردازد. بازی موازی به این گونه است که دو کودک در فاصله ۵۰ سانتی متری یا کمتر و بیشتر هر دو به یک بازی مثلا ماشین بازی مشغول هستند. گاهی به یکدیگر نگاه می کنند و اسباب بازی های خود را با هم عوض می کنند، ولی هیچ تعامل دیگری با هم ندارند. به اصطلاح کنار هم بازی می کنند، ولی با هم بازی نمی کنند. بازی دیگر در این سن بازی نمادی ساده است.

کودک مثلا یک خیار را جلوی گوش خود می گیرد و شروع به حرف زدن می کند، گویی آن خیار یک تلفن است و گاهی همان خیار را دم گوش شما می گیرد و با ایما و اشاره به شما می فهماند که با آن صحبت کنید. این بازی های نمادی آغاز شکل گیری قوه تخیل و خلاقیت است.

بازی اجتماعی

کودک بعد از ۳ سالگی با همسالان خود همبازی می شود. هنگام بازی دائم با آنها در تعامل است و تنها در این سن کودک قادر به انجام بازی های مشارکتی و دسته جمعی خواهد بود و هنگام بازی با مفاهیمی مانند رعایت نوبت و برد و باخت آشنا خواهد شد. به همین دلیل است که در این سن وجود همبازی برای کودک اهمیت پیدا می کند. خواه این همبازی خواهر و برادر یا دوست مهد کودک یا کودکان حاضر در زمین بازی پارک باشد، کودک نیازمند آنها است. پس باید از این سن شرایطی برای او فراهم کرد تا بتواند با همسالانش ارتباط برقرار کند.

چه اسباب بازی هایی برای کودک بخریم؟

با توجه به سن کودک و توانایی های کودک باید برای او اسباب بازی خرید.
اشکال یا وسایل ساده سیاه و سفید، اشیایی که دارای خطوط با رنگ های متمایز هستند و جغجغه مناسب کودکان زیر ۳ ماه است.
اسباب بازی های نرم، پارچه ای و صدادار برای شیرخواران ۴ تا ۷ ماه مناسب است.
عروسک های بزرگ، استفاده از سطل که اسباب بازی ها را در آن بریزد و خالی کند، اسباب بازی هایی که با فشار دکمه آن می تواند صداهای گوناگون بشنود مناسب سن ۸ تا ۱۲ ماهگی است.
برای کودکان ۱ تا ۲ سال میخ های بازی که با چکش فرو می روند، توپ بازی برای یادگرفتن پرتاب و گرفتن آن و اسباب بازی های کشیدنی، ماژیک های پهن که در دست گرفتن آن آسان باشد و کتاب های داستانی ساده با نقاشی های بزرگ و هرم هوش که چینش از بزرگ به کوچک را به کودک یاد می دهد بسیار خوب است.
بین ۲ تا ۳ سالگی وسایلی برای بازی های تقلیدی مانند وسایل آشپزی، تلفن، ماشین، عروسک و کالسکه، اسباب بازی هایی که به کشف محیط کمک می کنند مانند سطل و وسایل بازی با شن، تاب بازی، بازی هایی همراه با کار دست مانند نقاشی با انگشت، خمیربازی، بستن و باز کردن پیچ و پازل های ساده توصیه می شود.
بعد از ۳ سالگی با توجه به توانایی کودک می توانید از بازی های فکری متناسب با سن او استفاده کنید. با بالاتر رفتن سن کودک و از ۴ سالگی به بعد بازی های مبتنی بر برد و باخت را به اسباب بازی های او اضافه کنید.

بازی با کودک یکی از روش های موثر در درمان مشکلات روانی کودکان است. در روند بازی با کودک می توان به بسیاری از ویژگی ها و مسائل کودکان پی برد. این تکنیک براساس انعکاس رفتار کودک است و در آن احساسات کودک شناسایی شده و به او منتقل می شود، به طوری که کودک به رفتار خود آگاه می شود. بازی درمانگر درواقع از موقعیت بازی برای ایجاد ارتباط با کودک استفاده و تلاش می کند کودک تخلیه هیجانی داشته باشد. و در حل و فصل مشکلات کودک به او کمک می کند.